کنترل کم خونی فقرآهن کودکان 1-5 ساله با استفاده از الگوی آموزشی پرسیدشهر کرمان 78-79

آگاهی و نگرش مادران در دو گروه آموزشی کلاسیک و پرسید نسبت به قبل افزایش داشت (p 0.0000) و این افزایش در مورد میانگین آگاهی و نگرش در گروه آموزش پرسید بیشتر از آموزش کلاسیک بود. مقایسه درجه بندی فقرآهن و کم خونی ناشی از آن در چهار گروه نشان داد که بهبودی از درجات فقرآهن (مرحله یک ، دو ، سه) به مرحله سالم در گروه آموزش پرسید 82/5 درصد، گروه آموزش کلاسیک 40/5درصد و گروه مکمل 50 درصد بود و تفاوت گروهها از نظر مراحل فقرآهن پس از مداخله معنی دار بود(p 0.0000). بنابراین برنامه آموزش پرسید در تصحیح رفتارهای تغذیه ای مادران و شاخص های خونی کودکانشان اثر بیشتری داشت . به منظور آزمون فرضیه دوم پژوهش تاثیر عوامل مستعدکننده قادر کننده و تقویت کننده در رفتارهای پیشگیری کننده از فقر آهن و همچنین ایجاد کم خونی با روش آنالیز مسیری تحلیل گردیدند. نتایج آنالیز مسیری نشان داد متغیرهای رفتار اثر مستقیم معنی دار بر ida و کلیه متغیرهای مدل اثر غیرمستقیم بر ida داشته اند.